နည္းမသိရင္ စိ္တ္က ညစ္သည္ထက္ ညစ္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ စိတ္မၾကည္လင္ဘဲ စိတ္အေမွာင္
ထဲမွာပဲ တ၀ဲ၀ဲလည္ေနလုိ႔ ျဖစ္တယ္။စိတ္ကုိ သတိနဲ႔ ထိန္းႏုိင္ရမယ္။ စိတ္ဆင္းရဲရင္ သတိနဲ႔ထိန္းႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္
ရမယ္။
--- စိတ္ညစ္တာ
---- ထိတ္လန္႔တာ
---- စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကတာ
---- အားငယ္တာေတြ ေပၚလာခဲ့ရင္ ဆက္လက္ၿပီး ေတြးမေနဘဲ အေတြးကုိ ခ်က္ခ်င္း ရပ္ပစ္ရမယ္။မရပ္လုိ႔ကေတာ့
စိတ္ညစ္ တာကပဲ ပတ္ခ်ာလည္ေနမွာပဲ။
အဲဒီ မေကာင္းတဲ့အာ႐ုံအစား ေျပာင္းလဲေတြးရမွာကေတာ့..........
---- တည္ၿငိမ္တာ
---- သတိၱရွိတာ
---- ဇြဲရွိတာ
---- ေပ်ာ္ရႊင္တာေတြ ျဖစ္တယ္။
စိတ္ဆင္းရဲတာကုိရပ္ၿပီး ငါဟာ ယခုအခ်ိန္ကစလုိ႔ စိတ္တည္ၿငိမ္စြာ လုပ္ေတာ့မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ရမယ္။ပထမဆုံးနည္း
တစ္နည္းက ဘယ္လုိလဲဆုိေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲေနေပမယ့္၊ အခက္အခဲႀကံဳေနေပမယ့္ အျပင္ပန္းအားျဖင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္
ေနရမယ္။ တတ္ႏုိင္သမွ် ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ကုိ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ထားရမယ္။ မိမိ ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့အျဖစ္ကုိ ရယ္စရာ
သေဘာ၊ ဟာသသေဘာ ေျပာင္းသြားေအာင္ စိတ္ကူးရမယ္။ ရယ္ပစ္ရမယ္။ ေျပာျပၿပီး ရယ္ပစ္၊ ေတြးၿပီး ရယ္ပစ္လုိက္။
အခ်ဳိ႕ဟာ အဲဒီလုိေနတတ္လုိ႔ စိတ္ဆင္းရဲေနေပမယ့္ ဆင္းရဲမွန္းေတာင္ မသိသာပါဘူး။ ဒုကၡကုိ ဟာသလုပ္တယ္။
ဟာသလုပ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ အခက္အခဲဟာ လြန္ေျမာက္တာပဲ။ က်န္းမာေရးလည္း မထိခုိက္ဘူး။
ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရးမွာလည္း မခ်ဳိ႕ယြင္းဘူး။ အခ်ိန္ကာလက သူ႔ဒုကၡန႔ အခက္အခဲကုိ ေျပာင္းလဲ ကယ္တင္
သြားေတာ့တယ္။အခ်ဳိ႕ဆုိ အဲဒီလုိေနႏုိင္တတ္လုိ႔ “ဟင္- သိေတာင္ မသိလုိက္ဘူး” လုိ႔ ေျပာၾကရတာပဲ။
စိတ္ညစ္ၿပီး လင္းတမႈိင္ မႈိင္ၾကသူမ်ဳိးကုိ လူေတြက မုန္းၾကတယ္။ မျမင္မေတြ႕ခ်င္ၾကတဲ့သေဘာ ရွိတယ္။
ကုိယ့္ဒုကၡနဲ႔ကုိယ္ ျပန္အမုန္းခံၾကရတာပဲ။ စိတ္ညစ္စရာရွိရင္ေတာင္ ညစ္မျပနဲ႔ ဆုိတာ အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာ
ျဖစ္တယ္။ဒုတိယနည္းကေတာ့ ကုိယ္ႀကံဳေနရတဲ့ ဒုကၡဆင္းရဲကုိ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနေအာင္ မေတြးတာပါဘဲ။
ဓာတ္ျပားႀကီးကုိ အဖန္တလဲလဲလည္ၿပီး ေတြးေနရင္ အေျဖနဲ႔ ထြက္ေပါက္ မရဘဲ ႐ူးေတာင္ ႐ူးတတ္ပါတယ္။
အဲဒီလုိမုိ ဒုကၡဆင္းရဲကုိ အဆက္မျပတ္ ေတြးမေနရပါဘူး။ ဘယ္သူက ငါ့ဘယ္လုိေျပာတယ္၊ ဘယ္လုိျပဳတယ္
အစရွိတာပဲ ထပ္ထပ္ေတြးေနရင္ အကုသုိလ္တက္တာနဲ႔အမွ် စိတ္မွာ ၀န္ထုပ္၀န္ပုိးပိသလုိ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ အဆက္မျပတ္ မေတြးလည္း မေတြးနဲ႔၊ ၿပီးေတာ့ စိတ္လည္း တုိမေနပါနဲ႔။
အခက္အခဲကုိ ဆူဆူပူပူလုပ္ေနရင္လည္း ပုိၿပီး ခက္ခဲမယ္။
အခ်ဳိ႕ကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ သနားၿပီး စိတ္ငယ္သြားတယ္။ အဲဒါလည္း မွားတာပဲ။
မိမိကုိယ္မိမိ သနားၿပီး စိတ္ငယ္သူေတြရဲ႕အခက္အခဲဟာ လြတ္ေျမာက္ခဲလွတယ္။
တတိယနည္းကေတာ့ ႐ႈံးနိမ့္ျခင္းကေန ေအာင္ျမင္ျခင္းကုိ ေျပာင္းလဲႏုိင္ေအာင္ ေခါင္းေအးေအးထားၿပီး စီမံကိန္းဆြဲ
တာပါပဲ။စီမံကိန္းနဲ႔ ရင္ဆုိင္တာဟာ ေကာင္းတယ္။ ေယာက္ယက္မခတ္ဘူး။
ေအာင္ျမင္ဖုိ႔အတြက္ လုိအပ္တဲ့ လက္နက္ဆုိတာက တည္ၿငိမ္ျခင္း၊ သတိၱရွိျခင္း၊ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြပဲ မဟုတ္လား။
အဲဒီ စိတ္ထားေတြဟာ လူတုိင္း ေလးစားတဲ့စိတ္ထား ျဖစ္တယ္။
စတုတၳအခ်က္က.....
(က) စိတ္တည္ၿငိမ္စြာ ထားပါ။
(ခ) ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း အေကာင္းခ်ည္းပဲဟု ေအာက္ေမ့ပါ။
(ဂ) သတိၱရွိပါ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ မမႈဟု ေတြးပါ။
(ဃ) ဇြဲရွိပါေစ။ ငါ မုခ်ေအာင္ျမင္ရမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ပါ။
(င) ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနပါ။
(စ) စိတ္ေကာင္းထားပါ။ သူတစ္ပါးအေပၚ ၿငိဳျငင္တဲ့စိတ္ မျဖစ္ပါေစနဲ႔။စိတ္ဆင္းရဲရင္ လုိက္နာဖုိ႔ အဲဒီနည္းေလးကုိ
သတိထားရမယ္။
သိရင္ စိတ္ညစ္သက္သာမယ္။ စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္းနဲ႔ ဘ၀တက္လမ္းကုိ ေတြ႕မွာပါပဲ။
ေမးလ္မွတစ္ဆင့္.......
ထဲမွာပဲ တ၀ဲ၀ဲလည္ေနလုိ႔ ျဖစ္တယ္။စိတ္ကုိ သတိနဲ႔ ထိန္းႏုိင္ရမယ္။ စိတ္ဆင္းရဲရင္ သတိနဲ႔ထိန္းႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္
ရမယ္။
--- စိတ္ညစ္တာ
---- ထိတ္လန္႔တာ
---- စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကတာ
---- အားငယ္တာေတြ ေပၚလာခဲ့ရင္ ဆက္လက္ၿပီး ေတြးမေနဘဲ အေတြးကုိ ခ်က္ခ်င္း ရပ္ပစ္ရမယ္။မရပ္လုိ႔ကေတာ့
စိတ္ညစ္ တာကပဲ ပတ္ခ်ာလည္ေနမွာပဲ။
အဲဒီ မေကာင္းတဲ့အာ႐ုံအစား ေျပာင္းလဲေတြးရမွာကေတာ့..........
---- တည္ၿငိမ္တာ
---- သတိၱရွိတာ
---- ဇြဲရွိတာ
---- ေပ်ာ္ရႊင္တာေတြ ျဖစ္တယ္။
စိတ္ဆင္းရဲတာကုိရပ္ၿပီး ငါဟာ ယခုအခ်ိန္ကစလုိ႔ စိတ္တည္ၿငိမ္စြာ လုပ္ေတာ့မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ရမယ္။ပထမဆုံးနည္း
တစ္နည္းက ဘယ္လုိလဲဆုိေတာ့ စိတ္ဆင္းရဲေနေပမယ့္၊ အခက္အခဲႀကံဳေနေပမယ့္ အျပင္ပန္းအားျဖင့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္
ေနရမယ္။ တတ္ႏုိင္သမွ် ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ကုိ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ထားရမယ္။ မိမိ ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့အျဖစ္ကုိ ရယ္စရာ
သေဘာ၊ ဟာသသေဘာ ေျပာင္းသြားေအာင္ စိတ္ကူးရမယ္။ ရယ္ပစ္ရမယ္။ ေျပာျပၿပီး ရယ္ပစ္၊ ေတြးၿပီး ရယ္ပစ္လုိက္။
အခ်ဳိ႕ဟာ အဲဒီလုိေနတတ္လုိ႔ စိတ္ဆင္းရဲေနေပမယ့္ ဆင္းရဲမွန္းေတာင္ မသိသာပါဘူး။ ဒုကၡကုိ ဟာသလုပ္တယ္။
ဟာသလုပ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ အခက္အခဲဟာ လြန္ေျမာက္တာပဲ။ က်န္းမာေရးလည္း မထိခုိက္ဘူး။
ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရးမွာလည္း မခ်ဳိ႕ယြင္းဘူး။ အခ်ိန္ကာလက သူ႔ဒုကၡန႔ အခက္အခဲကုိ ေျပာင္းလဲ ကယ္တင္
သြားေတာ့တယ္။အခ်ဳိ႕ဆုိ အဲဒီလုိေနႏုိင္တတ္လုိ႔ “ဟင္- သိေတာင္ မသိလုိက္ဘူး” လုိ႔ ေျပာၾကရတာပဲ။
စိတ္ညစ္ၿပီး လင္းတမႈိင္ မႈိင္ၾကသူမ်ဳိးကုိ လူေတြက မုန္းၾကတယ္။ မျမင္မေတြ႕ခ်င္ၾကတဲ့သေဘာ ရွိတယ္။
ကုိယ့္ဒုကၡနဲ႔ကုိယ္ ျပန္အမုန္းခံၾကရတာပဲ။ စိတ္ညစ္စရာရွိရင္ေတာင္ ညစ္မျပနဲ႔ ဆုိတာ အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာ
ျဖစ္တယ္။ဒုတိယနည္းကေတာ့ ကုိယ္ႀကံဳေနရတဲ့ ဒုကၡဆင္းရဲကုိ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနေအာင္ မေတြးတာပါဘဲ။
ဓာတ္ျပားႀကီးကုိ အဖန္တလဲလဲလည္ၿပီး ေတြးေနရင္ အေျဖနဲ႔ ထြက္ေပါက္ မရဘဲ ႐ူးေတာင္ ႐ူးတတ္ပါတယ္။
အဲဒီလုိမုိ ဒုကၡဆင္းရဲကုိ အဆက္မျပတ္ ေတြးမေနရပါဘူး။ ဘယ္သူက ငါ့ဘယ္လုိေျပာတယ္၊ ဘယ္လုိျပဳတယ္
အစရွိတာပဲ ထပ္ထပ္ေတြးေနရင္ အကုသုိလ္တက္တာနဲ႔အမွ် စိတ္မွာ ၀န္ထုပ္၀န္ပုိးပိသလုိ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ အဆက္မျပတ္ မေတြးလည္း မေတြးနဲ႔၊ ၿပီးေတာ့ စိတ္လည္း တုိမေနပါနဲ႔။
အခက္အခဲကုိ ဆူဆူပူပူလုပ္ေနရင္လည္း ပုိၿပီး ခက္ခဲမယ္။
အခ်ဳိ႕ကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ သနားၿပီး စိတ္ငယ္သြားတယ္။ အဲဒါလည္း မွားတာပဲ။
မိမိကုိယ္မိမိ သနားၿပီး စိတ္ငယ္သူေတြရဲ႕အခက္အခဲဟာ လြတ္ေျမာက္ခဲလွတယ္။
တတိယနည္းကေတာ့ ႐ႈံးနိမ့္ျခင္းကေန ေအာင္ျမင္ျခင္းကုိ ေျပာင္းလဲႏုိင္ေအာင္ ေခါင္းေအးေအးထားၿပီး စီမံကိန္းဆြဲ
တာပါပဲ။စီမံကိန္းနဲ႔ ရင္ဆုိင္တာဟာ ေကာင္းတယ္။ ေယာက္ယက္မခတ္ဘူး။
ေအာင္ျမင္ဖုိ႔အတြက္ လုိအပ္တဲ့ လက္နက္ဆုိတာက တည္ၿငိမ္ျခင္း၊ သတိၱရွိျခင္း၊ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြပဲ မဟုတ္လား။
အဲဒီ စိတ္ထားေတြဟာ လူတုိင္း ေလးစားတဲ့စိတ္ထား ျဖစ္တယ္။
စတုတၳအခ်က္က.....
(က) စိတ္တည္ၿငိမ္စြာ ထားပါ။
(ခ) ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း အေကာင္းခ်ည္းပဲဟု ေအာက္ေမ့ပါ။
(ဂ) သတိၱရွိပါ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ မမႈဟု ေတြးပါ။
(ဃ) ဇြဲရွိပါေစ။ ငါ မုခ်ေအာင္ျမင္ရမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ပါ။
(င) ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနပါ။
(စ) စိတ္ေကာင္းထားပါ။ သူတစ္ပါးအေပၚ ၿငိဳျငင္တဲ့စိတ္ မျဖစ္ပါေစနဲ႔။စိတ္ဆင္းရဲရင္ လုိက္နာဖုိ႔ အဲဒီနည္းေလးကုိ
သတိထားရမယ္။
သိရင္ စိတ္ညစ္သက္သာမယ္။ စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္းနဲ႔ ဘ၀တက္လမ္းကုိ ေတြ႕မွာပါပဲ။
ေမးလ္မွတစ္ဆင့္.......
0 comments:
Post a Comment